| De slappe lach (09-05-2011) |
Bij het wakker worden hoorde ik de eerste merel. Het was vrij licht in de slaapkamer en toen ik op de wekker keek, was het nog vroeg. Dat kon maar een ding betekenen: lente. Beneden gekomen lag de krant nat op de voordeurmat en de huiskamerthermometer mat krap vijftien graden. Het deerde mij niet: ik had een vleugje voorjaar mee gekregen en dat nam niemand mij meer af. Het leek alsof ik ineens meer energie had.
Toen ik de vuilniszak aan de stoep zette hoorde ik in de verte een schel gezang. Zwierende scholieren fietsten langs mij heen, een van hen luidkeels toezingend. Een schreeuwerig |
|
|
