Home    Korte verhalen    Curriculum vitae    Fragment    Leestip    Citaten    Foto's    Gastenboek    Contact   


The Dinnerparty by Judy Chigago (15-07-2010)

Door zelfstudie in de jaren 60 kwam kunstenares Judy Chigago (1939) op het idee een ode te brengen aan alle vrouwen uit de geschiedenis omdat de aandacht voor hun historische bijdrage in haar ogen altijd minimaal is geweest. De geschiedenis is een mannengeschiedenis, aldus Judy Chicago. Zij hebben van elkaar kunnen leren, hebben ervaringen gedeeld en zijn elkaar in familielijnen, rangen, standen en functies opgevolgd. Vrouwen hebben dat nooit gekund omdat ze niet meetelden, niet meer waren dan moeders en huisvrouwen, niet mochten studeren en zelfs niet leerden lezen en schrijven. Zij zijn nooit gesteund bij het nemen van eigen initiatieven.
Judy Chigago vindt het haar (creatieve) plicht om mensen te betrekken bij, en te onderwijzen over vrouwengeschiedenis. Ze wil haar talent als kunstenaar daarvoor gebruiken en kunst moet ook de vorm worden waarin ze haar denkbeelden naar buiten brengt. Ze gelooft in het joodse idee: Tikkum Olan, oftewel: To heal or repair the World.
Het idee was een dinertafel te dekken voor negenendertig beroemde vrouwen uit de wereldgeschiedenis. De tafel werd in driehoeksvorm opgesteld met aan elke zijde dertien vrouwen: godinnen, historische personages of anderszins belangrijke vrouwen. De tafelschikking is chronologisch en de drie hoeken staan voor de millenniumwisselingen. De drie tafels staan op The Heritagefloor een tegelvloer die samengesteld is uit 2304 tegels met daarop handgeschreven de 999 namen van andere beroemde vrouwen.
Elke van de negenendertig vrouwen heeft een eigen tafelkleed gekregen met bijpassend bord. Judy Chigago heeft dit alles ontworpen en voor het grootste deel ook zelf uitgevoerd. Wel had ze een team helpers om zich heen. De borden worden steeds uitgesprokener en nemen in volume toe: ze beginnen plat en worden steeds driedimensionaler. Zo geven ze de intensiteit van de strijd voor gelijke rechten weer. In een belendende ruimte heeft ze panelen opgesteld met informatie over alle 999 vrouwen.
Op de borden heeft ze, per vrouw, unieke symbolen geschilderd met als uitgangspunten:
- de vulva om het meest karakteristieke van een vrouw te transformeren tot een metafysische en esthetische uiting van wat het betekent om vrouw te zijn.
- de vlinder als symbool voor de vrijheid.
The Dinnerparty werd in 1979 voltooid en begon een leven als reizend museumstuk. Sinds 2007 is het opgenomen in de permanente tentoonstelling